İç giyim, esnek kumaşlar kullanılarak üretilen ve dış kıyafetlerin altına giyilen iç çamaşırlarının genel adıdır. Likra, naylon, saten, ipek, polyester, dantel ve saf kumaş iç çamaşırı üretiminde kullanılan materyallerden ilk akla gelenleridir. Bazen pamuk ve sentetik kumaşlar da kullanılır. 2008 yılında Avusturya’da yapılan antik kazı çalışmalarında altı yüz sene öncesine ait iç çamaşırı kalıntıları bulundu. Buluntular arasında modern sütyene çok benzeyen dört adet ketenden yapılma paçavraya rastlandı. Antik sütyenlerin üzerinde dantel işlemeleri dahi mevcuttu.
Kazı çalışmaları sırasında mayo ve bikini benzeri kalıntılara da rastlandı. Arkeologlar bu iç çamaşırlarının o dönemde erkekler tarafından egemenlik ve güç sembolü olarak da giyilme ihtimali olduğunu bildirdiler. Bu da gösteriyor ki erkek ya da kadın tarafından Ortaçağdan daha önce de iç giyim ürünleri kullanılıyordu.
Göz zevkine hitap eden ilk iç çamaşırı on dokuzuncu yüzyılda üretilmiştir. Bundan önceki tarihlerde iç giyim ürünü olarak sadece korse kullanılırdı. Korse kullanımı sadece Avrupalı aristokrat kesimin himayesinde idi. Ve o dönemde giyilen korseler şimdikilerle kıyaslandığında son derece kaba ve kullanışsızdı. Korse üretiminde balina kemiği ve bir takım metal aksamlar kullanılırdı. Korse giymek isteyen bir kadın mutlaka bir veya iki kişiden destek almak zorundaydı. Yoksa tek başına giymesi ve çıkarması imkânsızdı. Avrupa’da ilk modern bayan giyimin öncülüğünü İngiliz Lady Duff Gordon (Lucy Christiana) isimli modacı bir kadın yapmıştır. O’nun yenilikçi stilleri günümüzde de geçerliliğini sürdürmektedir. Lucy Christiana; etek boylarında kısaltmalara ve yırtmaçlara yer vererek, bluz yakalarını daha az kısıtlayıcı hale getirerek ve korse kullanımını asgariye indirerek kıyafetlerin, bir yandan daha fonksiyonel ve kullanışlı olmasını amaçlarken diğer taraftan kadınların kendisini daha iyi hissetmelerini sağlamıştır.
Yorum Yapın